Baza ordyjska w Venomanii

[Andrzej Ordyński]

Zgodnie z ustaleniami poczynionymi wspólnie z innymi członkami Paktu Bundżadarskiego, nasz kraj utworzyć ma bazę wojskową w Venomanii na Archipelagu Valhalli. Powstanie ona tam w ramach realizacji Konwencji o otoczeniu opieką ziem bialeńskich.

Venomania była dawniej moim lennem. Jej pełna nazwa zmieniała się wraz ze zdobywaniem przeze mnie kolejnych tytułów szlacheckich, ostatnio funkcjonowała jako Katechonat Venomanii.

Venomania na mapie Anatolii (kwadraty 13F, 13G, 14F i 14G): https://kustosz.stempel.org.pl/1029/100 ... 996791.png

Wkrótce nasze wojska dopłyną do wskazanego miejsca i rozpocznie się budowa stałej bazy, tymczasem zachęcam wszystkich zainteresowanych do przestudiowania archiwalnych działów Venomanii.

Nowsze forum: https://vonthorn.sarmacja.org/galeria/a ... php?fid=59
Starsze forum: https://vonthorn.sarmacja.org/galeria/a ... m-450.html

W bezpośrednim sąsiedztwie Venomanii znajduje się Anomaliów, który także znajdzie się pod naszą opieką. Miasto to zasłynęło z licznych zjawisk paranormalnych oraz jako centrum wydawania czasopisma "Wieści Anomalne", do zapoznania z którego archiwalnymi numerami serdecznie zachęcam.

Nowe informacje już niebawem!

[Andrzej Ordyński]

Pierwsza grupa żołnierzy ordyjskich dotarła do wybrzeży Venomanii. Połowę członków załogi stanowią rodowici Ordyjczycy, a pozostałą część dawni członkowie Gwardii Pretoriańskiej, którzy służyli Andżej-chanowi jeszcze w czasie działalności w Bialenii. Taki skład zapewnić ma odpowiednią komunikację z ludnością lokalną.

Cel misji został przedstawiony zaraz po dopłynięciu do portu. Oficer nakazał przybyszom poczekać do czasu przybycia jego przełożonych. Okazało się, że po upadku Republiki władzę w Venomanii przejęła Gwardia Pretoriańska, która broni dawnego lenna przed islamistami i innymi radykałami, którzy chcieliby rozciągnąć na nią swoją władzę. Dlatego też misja ordyjska spotkała się z umiarkowanym entuzjazmem. Baza NO może stać się czynnikiem stabilizacji w regionie.

A jak wygląda sytuacja na Anatolii, czyli największej wyspie Archipelagu Valhalli, dużo słabiej zaludniowej od wyspy Bialenii? Choć tu i ówdzie pojawili się lokalni watażkowie próbujący pod takim lub innym sztandarem ideologicznym utworzyć swoje władztwo, większa część ludności nie jest podatna na górnolotne hasła. Większe miasta funkcjonują jako pół-suwerenne państewka, handlują między sobą, jak i z terenami rolniczymi. Spadek poziomu życia jest zauważalny ze względu na liczne przerwania łańcuchów dostaw, jednak sytuacja ludności nie jest tragiczna. Urodzajnej Venomanii nie grozi głód, a niektóre gałęzie przemysłu zaczęły rozwijać się nawet lepiej niż w okresie republikańskim, gdy taniej było sprowadzać produkty z drugiej z wysp bialeńskich.

[Andrzej Ordyński]

Żołnierze Gwardii Nowej Ordy wspólnie z cywilnym personelem misji postawili z gotowych części Bazę Zagraniczną Nowej Ordy, której nadano nazwę "Eschatonat", nawiązującą do dawnej nazwy Venomanii (katechonat) i filozoficznej opozycji katechon-eschaton (ten który powstrzymuje - koniec świata).


Ordyjscy żołnierze odbywają ćwiczenia wspólne z gwardzistami venomańskimi. Obie formacje nawiązały bliską współpracę, a władze postanowiły wspólnie dbać o stabilność w regionie północnej Anatolii. W najbliższym czasie Ordyjczycy udadzą się do Anomaliowa, by zorientować się w tamtejszej sytuacji i nawiązać kontakt z władzami lokalnymi. Plotki mówią także o poszukiwaniach portalu międzywymiarowego.

[Andrzej Ordyński]

Baza ordyjska okazała się być czynnikiem stabilizacji w regionie. Lokalna społeczność powołała do życia Samorząd Venomanii i Anomaliowa, który stał się przykładem dla niektórych innych regionów na Archipelagu Valhalli, iż zakończenie okresu anarchii jest możliwe.

Kontyngent rozpoczął działania stabilizacyjne od wzmocnienia bezpieczeństwa. Regularne patrole wojskowe, przeprowadzane wspólnie z Gwardią Venomańską, przyczyniły się do zwiększenia poczucia bezpieczeństwa wśród mieszkańców. Współpraca z lokalnymi siłami porządkowymi oraz wsparcie szkoleniowe dla nowo powołanych jednostek policyjnych umożliwiły skuteczniejsze egzekwowanie prawa i porządku. Ponadto w Anomaliowie powołano do życia Centrum Wyszkolenia Milicji Lokalnych, w których kształcą się nie tylko stróże prawa z Samorządu Venomanii i Anomaliowa, ale także z zaprzyjaźnionych samorządów z innych części Anatolii.

Stabilizacja stworzyła nowe możliwości gospodarcze. Baza ordyjska stała się czynnikiem przyciągającym ordyjskie przedsiębiorstwa do współpracy z lokalnymi firmami. Niewielki port w Venomanii obsługuje wymianę handlową nie tylko Samorządu, ale też okolicznego regionu Anatolii, z Nową Ordą, a pośrednio i innymi rynkami Paktu Bundżadarskiego. Ożywienie gospodarcze stworzyło nowe miejsca pracy oraz wpłynęło pozytywnie na poziom życia mieszkańców.

Misja stabilizacyjna w regionie Venomanii i Anomaliowa może stać się przykładem dla kolejnych tego typu przedsięwzięć. Kluczem do sukcesu jest kompleksowe podejście, obejmujące działania na rzecz bezpieczeństwa, wzmacnianie lokalnych instytucji, rozwój gospodarczy oraz budowanie zaufania społecznego. Stworzenie stałej bazy okazało się być nie tyle wydatkiem, co inwestycją.

Gwardia Nowej Ordy ma w planach utworzenie drugiej stałej bazy na ziemiach bialeńskich, również na wybrzeżu Anatolii.

[Andrzej Ordyński]

W ostatnich tygodniach agenci ordyjskiego wywiadu we współpracy z Bialeńczykami z Samorządu Venomanii i Anomaliowa przeprowadzili szereg misji szpiegowskich w różne części dawnej Republiki Bialeńskiej. Miały one na celu ustalenie obecnej sytuacji na ziemiach Archipelagu Valhalli.

Udało się ustalić, że sytuacja wygląda następująco:
1/ W dalszym ciągu postępuje Dawah, czyli proces islamizacji Bialenii. Zielony Kościół jest głównym czynnikiem stabilizacji w regionie. Przejął on obowiązek prowadzenia dużej części państwowych wcześniej szpitali i szkół.
2/ Ajatollahowie Zielonego Kościoła ogłosili powszechną Hudnę, czyli zakaz prowadzenia wszelkich działań zbrojnych pomiędzy bialeńskimi muzułmanami. Hudna zakazuje także prowadzenia działań zaczepnych przeciwko nie-muzułmanom. Rozejm ten nie jest przestrzegany przez wszystkich, niemniej zauważalny jest spadek poziomu przemocy.
3/ Przerwanie "wojny wszystkich ze wszystkimi" prowadzi do stopniowej odbudowy gospodarczej kraju. Zarządzające poszczególnymi regionami dżamaaty przywracają funkcjonowanie przedsiębiorstw, nierzadko we współpracy z wcześniejszymi właścicielami prywatnymi, o ile ci nie uciekli na emigrację. Stopniowo rozwija się handel pomiędzy dżamaatami.
4/ Wyspa Bialenia podzielona jest obecnie na kilkadziesiąt dżamaatów o nieuregulowanych granicach. Wraz ze stabilizacją sytuacji przybierają one coraz więcej cech para-państw. Powiązane są one ze sobą więzami gospodarczymi i kulturowymi. Rozbiciu dzielnicowemu oparł się Zielony Kościół, który znalazł dość siły i środków, by ukrócić działania nazbyt ambitnych duchownych. Pozostaje on jedyną istotną instytucją o zasięgu ponaddzielnicowym.
5/ Pewną odrębność zachowuje Anatolia, wyspa o mniejszej gęstości zaludnienia oraz niższym poziomie islamizacji. Kraina ta również podzielona jest na szereg samorządów, które mają jednak bardziej sekularny charakter. Na Anatolii także działa Zielony Kościół, jednak nie pełni on tutaj funkcji nadrzędnego autorytetu. Poszczególne części wyspy nawiązały bardziej lub mniej formalną współpracę z państwami ościennymi.