Narodziny Diego Armando Maradony
30 października 1960 roku o godzinie 7:05 w Szpitalu Międzystrefowym Evita w Lanús Oeste urodził się Diego Armando Maradona. Był czwartym dzieckiem pary, po trzech siostrach: Anie Maríi, Ricie (Kitty), Elsie (Lili) i Marii Rosie (Mary). Później na świat przyszło jeszcze troje rodzeństwa: Raúl (Lalo), Hugo (Turco) i Claudia (Cali).
„Diego najłatwiej było urodzić. Tańczyłam całą noc 29. Kiedy wysiadłam z taksówki przy wejściu do polikliniki Lanús, na ziemi leżała gwiazda z pereł. Przyszłam do szpitala z naturalnymi bólami porodowymi i o 7:05 rano 30 października 1960 roku na świat przyszedł „Pelusa”. I spójrzcie, jak się to potoczyło – lekarze i pielęgniarki byli tak szczęśliwi, że zaczęli krzyczeć „Goal!”. Krzyczeli „Goal!”, jakby wiedzieli, co się stanie. Lekarze i pielęgniarki patrzyli na siebie i mówili… „To prawdziwy mężczyzna, sam muskuł. Gratulacje, pani Maradona”.
Przydomek „Pelusa” nadano mu już przy narodzinach, ponieważ, jak głosi historia, Diego urodził się z bujną czupryną na całym ciele, którą zachował do końca życia.
„Jedenaście dziewczynek urodziło się w nocy. Mój syn przerwał tę passę i cóż za zbieg okoliczności, że stało się to w niedzielę. W wieku dziesięciu miesięcy chodził już i uwielbiał grać w piłkę”. Słowa Doñi Toty.
Wśród pastwisk Fiorito, dróg gruntowych, powodzi i braku prądu, Don Diego i Doña Tota wychowali Diego w domu znajdującym się przy ulicy Azamor 523 (dziś ma on zostać uznany za argentyńskie dziedzictwo historyczne).
„W tym domu z blachy i drewna nie było nic zbędnego. Przy wejściu było druciane ogrodzenie, potem ziemne podwórko, a kilka metrów dalej dom. Miał jadalnię i dwie sypialnie. Po prawej pokój rodziców. Po lewej, nie więcej niż dwa metry na dwa, pokój rodzeństwa…” – wspomina Diego.
